Wydawnictwa
Cyril Neville znany z soulowych The Neville Brothers, ostatnio rządzi w bardziej southernowym Royal Southern Brotherhood. I co ciekawe, swój solowy album, wydał w Niemczech. To “Magic Honey”.
Podziel się
Samantha Fish była już w Polsce wraz z Girls With Guitars, czyli z objazdowym triem wytwórni Ruf stworzonym wraz Cassie Taylor and Dani Wilde. Ale już w 2012 roku dostała Blues Music Award za album”Runaway”. „Black Wind Howlin’” nagrany z Mike Zito potwierdza styl gitarzystki i wokalistki.
Podziel się
David Bromberg pierwszą płytę wydał w 1971 roku. W Polsce mało znany, w studiu wspierał takie tuzy jak The Eagles, Boba Dylana, Bonnie Raitt, czy Ringo Starra. Od 2011 jest znów aktywny, a „Only Slightly Mad” powala stylem.
Podziel się
The Rides to zwołana ad hoc supergrupa, którą tworzą Stephen Stills, Kenny Wayne Shepherd I Barry Goldberg. Nagrali solidną porcję typowo amerykańskiego blues rocka.
Podziel się
North Mississippi Allstars to sprawdzona formacja założona przez Luthera i Cody Dickinsonów, synów legendarnego muzyka i producenta Jima Dickinsona. Nowa płyta „World Boogie Is Coming” wizjonersko łączy w sobie wiele elementów bluesa
Podziel się
Leslie West to gitarzysta legendarnej grupy Mountain, ostatnio chętnie nagrywający blues rocka. ”Still Climbing” potwierdza jego talent i kompozytora i gitarzysty.
Podziel się
Charlie Musselwhite, jeden z najlepszych harmonijkarzy świata, pod koniec 2013 roku wydał krążek „Juke Joint Chapel”. Fani klasycznego bluesowego grania nie mogą go przegapić.
Podziel się
Jonny Lang zaczął grać jako 13-latek, mając 18 lat zagrał w Białym Domu, występował przed The Rolling Stones, Aerosmith, ZZ Top, czy Buddy Guyem. W 2013 wydał pierwszą od 2006 roku studyjną płytę „Fight For My Soul”.
Podziel się
Tedeschi Trucks Band to zespół-instytucja, a zarazem przedsięwzięcie rodzinne. „Made Up Mind” podtrzymuje wysoką formę kompozytorską blues-rockowego małżeństwa.
Podziel się
Daddy’s Cash to zespół, który porusza się z dala od bluesowych festiwali, a jednocześnie stara się grać swoją wizję bluesa. Popartą świetnym warsztatem i z towarzyszeniem czarnoskórych wokalistów. Na „Body Blues” śpiewa Pam Hawkins.
Podziel się
Diana Braithwaite sama o sobie pisze, że jako czarnoskóra więcej wolności zyskała dopiero w Kanadzie, Chris Whiteley urodził się w Kansas, ale już w dzieciństwie jego rodzina trafiła do Toronto. A duet w Kanadzie odkrył bluesa. Zdobywają w Kanadzie nagrody Canadian Maple Blues Awards, a w 2013 roku wyszła płyta „Scrap Metal Blues”.
Podziel się
Więcej...
Nicole Hart oprócz śpiewania nowoczesnego bluesa występuje w filmach i TV, Anni Piper od 12 roku życia grała na gitarze w Australii. W 2013 roku obie panie wydały krążek „Split Second”.
Podziel się
Manhattan Blues Connection to międzynarodowy zespół bluesmanów rezydujący w Nowym Jorku, w którym na perkusji gra Leszek Chalimoniuk. Legendarny perkusista grał m.in. w zespołach Romuad i Roman i uczestniczył w nagraniu „Helicopters” Porter Band”.
Podziel się
Dr Blues wydał niecodzienny, dwustylistyczny album w hołdzie twórcom bluesa i soulu. W nagraniach udział wzięli goście z USA, którzy współtworzą tę muzykę od pół wieku.To Bobbie "Mercy" Olivier i Niki Buzz.
Podziel się
Henrik Freischlader, gitarzysta-samouk, zmotywowany przez samego Gary Moore, dziś wyrasta na jednego z najważniejszych blues-rockowych muzyków w Europie. 29 listopada 2013 roku wydał w pełni autorski krążek „Night Train To Budapest”.
Podziel się
Tribute to Skiba w 30. rocznicę śmierci Ryszarda Skiby Skibińskiego to zapis koncertu, jaki miał miejsce w Białostockim Ośrodku Kultury 2 czerwca 2013 roku.
Podziel się
The Red Phone to holenderski kwartet, który z równą wprawą gra mieszankę rocka i bluesa, ale na koncertach potrafi poruszać serca bluesfanów. Nie mają jeszcze całej płyty, ale już koncertowali w Polsce.
Podziel się
Owen Campbell ma 28 lat, mieszka w Australii i wygrał australijskie wydanie „Mam talent”. Gra slide, śpiewa i wydał drugi album „The Pilgrim”. Producentem był Mark Opitz od AC/DC i INXS.
Podziel się
Egidio Juke Ingala to włoski harmonijkarz, którego styl porównywany jest do Little Waltera I George Harmonica Smitha ze szczyptą Waltera Hortona. W 2013 roku wydał płytę ze standardami i własnymi utworami „Tired Of Beggin'”.
Podziel się
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
