To już 37. festiwal Jesień z Bluesem w Białymstoku. W tym roku przyjadą na koncerty: Dustin Arbuckle & Damnations, Big Creek Slim Trio, Kaz Hawkins, The Cinelli Brothers, Micke & Lefty feat. Chef, Bai Kamara Jr & The Voodoo Sniffers, Band of Heysek, Blues Fighters, Africa Gospel Project, Puhovsky/Kubiak/Jakubowski, Łukasz Jemioła / Bartek Łęczycki.
Gdyby nie różne koleje losu, w tym roku festiwal Jesień z Bluesem obchodziłby 44. urodziny. Tymczasem już za moment ruszy 37. edycja najstarszego funkcjonującego festiwalu bluesowego w Polsce. Bo pierwszy raz Jesień z Bluesem zagrała w Białymstoku w roku... 1978!
A oto pełny program tegorocznego festiwalu:
37. Jesień z Bluesem 2022 - pełny program
24 listopada 2022
Forum
godz. 18:00 – Wernisaż wystawy: Aga Krysiuk – Obrazy z winyli / wstęp wolny
godz. 19:00 – Africa Gospel Project (Niemcy) / bilet: 30 zł
25 listopada 2022
Forum / godz. 18:00 / bilet: 80 zł
The Cinelli Brothers (UK)
Micke & Lefty feat. Chef (Finlandia)
Bai Kamara Jr & The Voodoo Sniffers (Belgia)
Fama / godz. 23:30 / bilet: 30 zł
Band of Heysek (Czechy)
26 listopada
BOK/CLZ / godz. 11:00 – program dla dzieci: Z harmonijką przez Świat z Bartkiem Łęczyckim / bilet 20: zł (dziecko + opiekun)
Klubokawiarnia Duży Pokój / godz. 13:00 – Puhovsky/Kubiak/Jakubowski (PL) – retro sesja na żywo: koncert/rekonstrukcja w duchu przedwojennego bluesa
Forum / godz. 18:00 / bilet: 80 zł
Dustin Arbuckle & Damnations (USA)
Big Creek Slim Trio (Dania)
Kaz Hawkins (Francja)
Fama / godz. 23:30 / bilet: 30 zł
Blues Fighters (PL)
27 listopada
Fama / godz. 13:00 / bilet 25 zł
Łukasz Jemioła / Bartek Łęczycki (PL)
Karnet: 220 zł – liczba ograniczona – w sprzedaży od 24 października w kasach Forum i BOK/CLZ oraz na stronie: https://bilety.bok.bialystok.pl/
Wykonawcy:
The Africa Gospel Project
Afro-amerykańska formacja wokalna, która powstała w 2002 roku w Nadrenii, w okolicach Düsseldorfu. Jej szefem jest pianista, dyrygent i aranżer Peter Mante, absolwent Rhema Bibel Training Zentrum w Bonn. Artysta gościł w 2016 roku w Białymstoku, podczas Jesieni z Bluesem wystąpił wówczas ze swoją formacją Peter Mante's Gospel Project.
Mante ma duże zdolności jednoczenia ludzi poprzez śpiew. Swoje doświadczenie muzyczne wykorzystuje z powodzeniem także w pracy edukacyjnej, która polega na głoszeniu wiary i religii śpiewem. Początkowo The Africa Gospel Project można było usłyszeć głównie podczas nabożeństw kościelnych, na ślubach czy świeckich uroczystościach, potem zaczął koncertować także w innych miejscach.
Skład grupy wokalnej w miarę potrzeb bywa rozszerzany nawet do 20 osób, jednak jej główny trzon stanowi kwintet doświadczonych, pełnych pasji i utalentowanych wokalistów. Oprócz Petera Mante są to: Daniel Aboroah, Kwadwo Amoako, Venetia Giwa i Rejoice Festus.
The Cinelli Brothers
Bracia Alessandro i Marco Cinelli pochodzą z włoskiej Latiny. Muzycznie dojrzewali pod wpływem ojca, który często słuchał muzyki i płyt ulubionych artystów, grał też amatorsko na perkusji. Wcześnie zaczęli grać na instrumentach: Marco na gitarze, a Alessandro na perkusji. Całą młodość słuchali płyt, grali, wygłupiali się i wymieniali instrumentami.
Gdy dorośli, niezależnie od siebie wyjechali za granicę. Ponownie spotkali się w Londynie w 2015 roku i wrócili do wspólnego grania. Alessandro miał znajomości w muzycznym świecie Londynu (grywał na bluesowych koncertach), wprowadził do niego swego brata i wkrótce obaj zaczęli występować jako The Cinelli Brothers. Niedługo potem dołączył do nich mieszkający w Wielkiej Brytanii i grający na basie Sycylijczyk Enzo Strano. Razem grali covery w barze Ain’t Nothing but Blues, chętnie mieszając ze sobą bluesa, jazz i soul. Gdy pewnego dnia Marco uznał, że nie może dłużej grać „Forty Days and Forty Nights” Muddiego Watersa bez harmonijki, czyniącej ten utwór wyjątkowym, zdecydowali się zaprosić na swój koncert Rollo Markee’go, prawdziwego czarodzieja, potrafiącego „zaginać nuty”. Okazjonalnie zapraszali też do wspólnego grania różnych gitarzystów i klawiszowców, z których ulubionym był ich rodak Alberto Manuzzi.
Po kilku koncertach zagranych w pięcioosobowym składzie, publiczność zaczęła się domagać płyty, więc The Cinelli Brothers podjęli decyzję o nagraniu albumu. Chcieli to zrobić w starym stylu, analogowo i na żywo w studio, żeby brzmienie przypominało płyty odtwarzane im w dzieciństwie przez ojca. W ciągu trzech dni nagrali 17 piosenek (coverów i własnych) w londyńskim Soup Studio, z czego na winylu ostatecznie znalazło się 13 z nich. Płyta została dobrze przyjęta przez publiczność, utwory The Cinelli Brothers można było coraz częściej usłyszeć w radiu, pojawiły się też propozycje koncertów w całej Europie.
Jak twierdzą sami muzycy: „Najważniejsze dla nas to dobrze bawić się na scenie i grać brudny szorstki blues i rhythm’n’blues. Nasze koncerty często kończą się zupełnie inaczej, niż się zaczęły – półgodzinnymi medlejami, psychodelicznym rockiem czy funky. Jedno jest pewne: staramy się, aby efekt końcowy zawsze był wyjątkowy i świeży!”
The Cinelli Brothers zagrają po raz pierwszy w Polsce.
Micke Bjorklof & Lefty Leppänen feat. Chef
Elektryzujący akustyczny blues!
Micke & Lefty feat. Chef to istniejące od 2000 roku fińskie akustyczne bluesowo-rootsowe trio, które tworzą: Micke Bjorklof (wokal, perkusja, harmonijka, gitara), Lefty Leppänen (wokal, gitara, harmonijka i różne instrumenty strunowe) oraz Chef (wokal, bas).
Znani są z ciężkiej pracy i poświęcenia muzyce, nic więc dziwnego, że w powszechnej ocenie to jeden z najlepszych obecnie europejskich bluesowo-rootsowych zespołów. Ich znakiem szczególnym jest potężna potrójna harmonia głosów, zaś repertuar to bogaty miks amerykańskiego bluesa i rootsu, wpływów wczesnego delta i country bluesa, a także gospelu, bluegrassa, rocka, soulu i hawajskich dodatków. Inspiruje ich twórczość Willie Dixon´s Big Three Trio.
Publiczność zawsze czeka niecierpliwie na ich energetyczne koncerty, niezależnie od tego, czy odbywają się na małych klubowych scenach, czy na ogromnych stadionach. Micke & Lefty feat. Chef chętnie też grają poza Finlandią, można ich było usłyszeć i w amerykańskim Memphis, i podczas Svalbard Dark Season Blues w mroźnej Arktyce. Za jeden z największych sukcesów uważają koncert, na którym przed 15-tysięczną publicznością supportowali legendarną grupę ZZ Top.
Bai Kamara Jr
Wokalista i autor tekstów, czerpiący w muzyce ze swoich afrykańskich korzeni. Dorastał w Wielkiej Brytanii, ale od ponad 25 lat mieszka w Brukseli, jest synem byłej ambasador Sierra Leone w Belgii.
Jego muzyka to mieszanka wpływów soulu, bluesa, funku, R&B i jazzu. Występował na jednej scenie z takimi artystami, jak Habib Koité, Cassandra Wilson czy Rokia Traoré, otwierał koncerty Vanessy Paradis w trasie „Love Songs International Tour” w 2014 i 2019 roku. Śpiewał w duecie z Dani Klein z Vaya Con Dios, supportował też koncerty tego zespołu.
Zaangażowanie Kamary w działania organizacji pozarządowych doprowadziło do współpracy ze światową gwiazdą Youssou N’Dour. Dwie piosenki Bai’a zostały wykorzystane przez hiszpańskiego reżysera Paco Torresa w filmie „El Vuelo Del Tren” („Magia nadziei”).
Bai to genialny kompozytor, który na swoich pięciu albumach („Living Room”, „Urban Gipsy”, „Disposable Society”, „This Is Home” i „Mystical Survivors”) pokazuje swój bardzo wszechstronny talent muzyczny. Jego ostatnia płyta, „Salone”, została wydana w 2020 roku nakładem niemieckiej wytwórni Moosicus/MIG Music. Ten bardzo osobisty i bardzo bluesowy album wyznacza nowy etap w karierze artysty, którego ciepły, funkowy głos, jest jednocześnie silny i intymny.
Band Of Heysek
Zespół powstał w 2015 roku w Brnie, gra muzykę, którą sam określa jako „dirty blues”. Lider zespołu, Jan Švihálek, wcześniej grał w grupie Hoochie Coochie Band hołdującej bluesowi w klasycznym wydaniu. Band Of Heysek założył po usłyszeniu bluesa sygnowanego znaczkiem wytwórni Fat Possum z Clarksdale i takimi nazwiskami, jak Junior Kimbrough, R. L. Burnside czy Paul Wine Jones. Fascynacja nimi doprowadziła go do źródeł, a swoimi wrażeniami z pobytu w Delcie Mississippi podzielił się z polskimi czytelnikami w jednym z wydań Kwartalnika TWÓJ BLUES. Dwa lata temu zrealizował swój pomysł na North Mississippi Blues Project, który wraz z Band Of Heysek współtworzyli trzej słynni muzycy z Clarksdale i okolic: R. L. Boyce (nominowany w 2017 roku do nagrody Grammy), Kenny Brown i Robert Kimbrough. W ramach festiwalu Blues Alive zagrali kilka koncertów w Czechach i jeden w Polsce, w Chorzowie.
Latem 2019 roku trójka muzyków na zaproszenie R. L. Boyce’a wybrała się do USA, by spędzić ponad miesiąc ze swoimi mentorami. Efektem tego wyjazdu, oprócz wspólnych koncertów, występu na słynnym festiwalu North Mississippi Hill Country Picnic i juke-jointowych jamów, są także dwie autorskie płyty nagrane z udziałem R. L. Boyce’a i Kenny’ego Browna: „R. L. Boyce & Band Of Heysek feat. Kenny Brown – Juke My Joint” oraz „Band Of Heysek feat. Kenny Brown – Bad Ideas”, które ukazały się w roku 2020. Wcześniej w Czechach zespół nagrał dwa krążki: „Shovel & Mattock” (2017) i „I’m Glad I Met You” (2019).
Skład zespołu:
Jan Švihálek – gitara, śpiew
Mojmír Sabolovič – gitara basowa
Lukáš Kytnar – perkusja
Dustn Arbuckle & The Damnations
Harmonijkarz i wokalista Dustin Arbuckle przez 15 lat współtworzył roots-rockowe trio Moreland & Arbuckle, z którym zresztą odwiedził Białystok i zagrał na Jesieni z Bluesem w 2012 roku. Po nagraniu siedmiu albumów i zagraniu niezliczonej ilości koncertów w ponad dwudziestu krajach całego świata, zespół w 2017 roku zakończył działalność, a Dustin stworzył nowy projekt: Dustin Arbuckle & the Damnations.
Muzyka kwartetu, określana przez samych członków zespołu jako „retro roots music”, to autorska mieszanka, na którą składają się różne wpływy stylistyczne. Od Charley’a Pattona, przez The Band, do brzmienia wytwórni Stax. Od the Allman Brothers Band, przez Johnny’ego Casha do Toma Petty’ego. Jak twierdzi lider zespołu, „The Damnations to ogniste, energiczne, rock’n’rollowe uderzenie”!
Skład zespołu:
Dustin Arbuckle – harmonijka, śpiew
Brandon Hudspeth – gitara
Caleb Drummond – bas
Colby Aiken – perkusja
Big Creek Slim Trio (Dania)
Big Creek Slim, czyli Marc Rune pochodzi z Ikastu w centralnej Danii. To bluesman do szpiku kości i wystarczy go tylko przez chwilę posłuchać, żeby poczuć, jak wielką pasję wnosi do bluesa.
Jego głos jest surowy, chropowaty i pochodzi prosto z serca. Gdy śpiewa i gra na gitarze, to dobrze słychać, że za jego brzmieniem stoją zarówno wielki talent, jak i ciężka praca.
Specjalizuje się w przedwojennym country bluesie oraz wczesnym bluesie chicagowskim. Obecnie to najgorętsze bluesowe nazwisko ze Skandynawii, co potwierdzają liczne nagrody i satysfakcja słuchaczy w całej Europie!
Na scenie towarzyszą mu basista Michael Fahlenryd i perkusista Asmus Jensen.
Skład zespołu:
Big Creek Slim – gitara, wokal
Michael Fahlenryd – bas
Asmus Jensen – perkusja
Kaz Hawkins
Słysząc głos Kaz Hawkins przenosimy się nad brzegi Mississippi, na ulice Clarksdale lub Memphis, w towarzystwo wspaniałych śpiewaków bluesa, soulu, folku, funku, rhythm'n bluesa oraz… chórów kościelnych. A jednak Kaz Hawkins urodziła się w Irlandii Północnej, a swego fachu uczyła się w barach Belfastu, dokąd zabierał ją ojciec, uciekając przed chaosem kraju nękanego segregacją i wojną domową.
Dorosła Kaz osiedliła się we Francji. „Zakochałam się we francuskiej kulturze. Tutaj nikt mnie nie szufladkuje. Mogę napisać nowy rozdział życia”. Sądząc po powitaniu, jakie spotkało ją ze strony publiczności takich festiwali jak Blues autour du Zinc w Beauvais czy Cognac Blues Passion, jej miłość do Francji została odwzajemniona. Z przeprowadzką i wydaniem albumu Best of „My Life and I” zaczął się nowy rozdział życia Kaz.
Aby zrozumieć emocje wpływające na intensywność jej śpiewu, trzeba cofnąć się w czasie… do małej dziewczynki, potajemnie piszącej wiersze, by dać upust bolesnym emocjom. Wzięła wówczas udział w pierwszym konkursie talentów, interpretując utwór „Secret Love” Doris Day. Będący pod wrażeniem dyrektor artystyczny konkursu skierował ją w stronę repertuaru Etty James. Ten, choć przytłaczający, zawładnął młodą dziewczyną. Usłyszawszy kasetę „Saint-Louis Blues”, którą babcia przywiozła z targu, Kaz porzuciła śliczne sukienki oraz nuty do „No, no Nanette” i „Tea for Two”, aby w pełni oddać się nowym, fascynującym dźwiękom. „Słyszałam smutek i utożsamiałam się z nim. Chciałam śpiewać jak ona, ale bez naśladowania” – wspomina. To symboliczne dziedzictwo doprowadziło ją do przyjęcia imienia kobiety, która zawsze ją inspirowała (Etta James urodziła się jako Jamesetta Hawkins).
Tak zaczęły się koncerty z coverami Etty, które połączyła z utworami Arethy Franklin i Joe Cockera. Ten czas został niestety również splamiony przemocą, która pozostawiła blizny. „Muzyka była moim schronieniem, moim pocieszycielem! Kiedy śpiewam, czuję się bezpieczna. Moja przeszłość uczyniła ze mnie artystkę, którą dziś jestem, ale mnie to nie definiuje” – wyznaje.
Przygodę z gitarą rozpoczęła od… pożyczenia instrumentu od przyjaciela. Nie minęło wiele czasu, a sama już pisała i komponowała własne piosenki. Dziś, mając na koncie cztery albumy, dwie EPki, niezliczone występy na żywo oraz kompilację „My Life and I” stanowiącą połączenie między bolesną przeszłością i optymistyczniejszą teraźniejszością, Kaz zwraca się ku „lepszym dniom”.
W Irlandii, gdzie prowadzi program w rozgłośni BBC Radio Ulster, często jest określana jako diva… zapewne ze względu na swą unikalność. Ale Kaz Hawkins to prawdziwa artystka, sól ziemi, której wyjątkowy głos, słowa i muzyka, poruszają najtwardsze serca.
Blues Fighters
Zespół powstał w 2021 roku w Poznaniu, tworzą go muzycy ze sporym dorobkiem i doświadczeniem wyniesionym ze współpracy z wieloma artystami.
Wokalista i gitarzysta Chuc Frazier pochodzi z Houston w Teksasie, na koncie ma współpracę m.in. z zespołem Sonny'ego Sharrocka, Pawłem Mąciwodą (Scorpions) oraz Easy Rider.
Basista Robert Fraska znany jest z zespołów Hot Water, Boogie Chilli i Żuki Rock'n'Roll Band.
Perkusista Dariusz Nowicki grał z grupami Hot Water, Izotop i Boogie Chilli, wystąpił także na festiwalu International Blues Challenge w Memphis (Tennessee, USA). Razem z Robertem Fraską, jako Hot Water, supportowali Joe Cockera, występowali na jednej scenie z takimi artystami, jak Alvin Lee, Ten Years After, The Animals, Colosseum, Taj Mahal, Jack Bruce i Eb Davies. Współpracowali także z Małgorzatą Ostrowską, Dariuszem Kozakiewiczem, Wojciechem Waglewskim, Krzysztofem Ścierańskim, Michałem Urbaniakiem, Tadeuszem Nalepą.
Gitarzysta Wojciech Kubiak znany jest ze współpracy z Grzegorzem Kupczykiem (Turbo, Ceti) i Januszem Musielakiem w projekcie Grzegorz Kupczyk Akustycznie oraz Brick House i Like The Stones.
W czerwcu tego roku zespół wydał płytę „Pretty Baby” z trzynastoma autorskimi utworami. W lipcu zdobył Grand Prix na Suwałki Blues Festival oraz wygrał konkurs Polish Blues Challenge 2023, dzięki czemu będzie reprezentował Polskę na European Blues Challenge 2023 (EBC 2023).
Skład zespołu:
Chuc Frazier – wokal, gitara
Wojciech Kubiak – gitara
Robert Fraska – gitara basowa
Dariusz Nowicki – perkusja
