Krissy Matthews już jako 19-latek koncertował w Polsce. Dziś 32-letni muzyk może poszczycić się wspólnymi nagraniami z takimi gwiazdami jak Chris Falowe, Pete Brown, Big Daddy Wilson, Arthur Brown, ErjaLyytinen czy Clawfinger. Wszystko to znalazło się na płycie zatytułowanej po prostu „Krissy Matthews & Friends”.
Już otwierająca krążek kompozycja „Queen” norwesko-brytyjsko-niemieckiego gitarzysty dowodzi, że odrobił z wyróżnieniem lekcję z klasycznego blues, a nawet hard rocka a rockowy głos Kim Jennett tylko dodaje ognia płytowemu otwieraczowi. Zdecydowanie obydwoje mogliby występować razem na stałe.
Nie wystąpi już Pete Brown, ale i on i Chris Falowe wraz z sekcją dętą pojawili się w piosence „Ain’t Got No Troubles on the Road”.
Krissy Matthews nagrywając z Heidi Solheim „Why Are You Ashamed Me” zwraca się do… norweskiego rządu, który trzykrotne odmówił mu wydania paszportu mimo, iż jego matka jest Norweżką. Świetne, melodyjne i co ważne – nie przegadane solo – to punkt kulminacyjny tych muzycznych gorzkich żalów.
Czy Big Daddy Wilson może zaśpiewać ognistego blues rocka? Kiedy ma za sobą sekcję dętą, głos Alice Armstrong i pomysłowość Krissy’ego standard Freddie Kinga „Pack It Up” staje się zupełnie nową pieśnią, która może porwać.
W poszukiwaniu coverów Matthews sięga po „Tomorrow’s Blues” Colosseum, ale czemu tu się dziwić, kiedy takich wykonawców można zobaczyć w publicznej telewizji w Niemczech – jest z czego czerpać, szczególnie że do nagrania udało się zaprosić Clema Clempsona, który w tym zespole gra od 1969 roku! Pyszne, pełne akustycznych dźwięków brzmienie i solo na trąbce, czynią z tej piosenki idealny soundtrack do jakiegoś lata miłości XXI wieku.
W klasycznym chicagowskim autorskim bluesie „Learn to Live With the Blues” można usłyszeć aż dwóch harmonijkarzy! To związany z Ruf Records Will Wilde i Jimmy Z – harmonijkarz, który jeździ w trasy i z Tomem Petty’m i z Eurythmics i z samą Ettą James.
Znani z klubowych koncertów w Polsce Vanja Sky i Danny Bryant towarzyszą liderowi w jego porywającym rockowym galopie „Road Angel”.
Krissy Matthews od ośmiu lat jest gitarzystą Hamburg Blues Band. Z kolegami z zespołu nagrał bliską amerikanie piosenkę Mike Harrisona „Try Me Again”. I nie ma co ukrywać – to jest numer do radia.
Nieco nudnawy numer „I’m a Ram” Ala Greena to okazja do posłuchania fantastycznego brzmienia harmonijki Paula Jonesa. Sam Matthews zwraca też uwagę na wokalistę Phila Bee.
Pierwszy krążek zamyka fantastycznie wykonana wersja wielkiego przeboju zespołu The Band – „The Weight”. Wśród wokalistów i wokalistek pojawiają się Denise Gordon czy Layla Zoe. Pyszności.
Krissy Matthews na płycie kilkukrotnie podkreśla przywiązanie do Pete Browna – autora tekstów przebojów Cream, między innymi „Sunshine of Your Love”. Nagrywając ten cover zaprosił do gry na basie syna Jacka Bruce’a Malcolma zaś na bębnach zagrał Dennis Chambers mający na koncie nagrania z Johnem Scofieldem czy Johnem McLauglinem! Nagrana w tempie 7/4 piosenka to przede wszystkim jednak popis interpretacji gitarowej lidera.
Prosta i radosna piosenka „Broken” to szansa na wygranie się Rory’ego Evansa. Wokalnie gitarzystów wspiera Silje Hagen.
Rockabilly Eddiego Cochrana „Twenty Flight Rock” to z kolei przypomnienie postaci wokalistów: Martina Ace Cherry Lee Mewisa i znanego dobrzew Polsce harmonijkarza Gilesa Robsona.
Kto pamięta szał na łączenie metalu z rapem, ten być może kojarzy jeszcze rapcore’owy Clawfinger ze Szwecji. „Do What I Say” z „Use Your Brain” na płycie Krissy’ego Matthewsa zaśpiewał sam Zak Tell! A chórki – zaprzyjaźnione dzieciaki.
Rob Tognoni to kolejny dobrze znany w Polsce gitarzysta i wokalista, który wspólnie z liderem nagrał cover Cream – „Outside Woman Blues”. Solidne granie, solidne brzmienie.
Ciekawostką może być piosenka „So Einfach Ist Das” którą Krissy nagrał po niemiecku. Pretekstem było zaproszenie muzyka o pseudonimie Stoppok i macierzystej grupy Hamburg Blues Band.
Jeszcze bardziej zaskakuje zaśpiewana po norwesku „Hvorfor Stenger Du for Meg” co oznacza „Dlaczego mnie blokujesz”. Tu świetnym głosem popisuje się Heidi Solheim – norweska wokalistka blues rockowa. Krissy gra znakomite solo, ale chyba nie powinien śpiewać tego utworu.
Beth Morris to zdaje się wokalne odkrycie gitarzysty, który zasłaniając się sercowymi rozterkami ułożył niezwykle przebojową piosenkę „I Don’t Know Where My Heart Is” – to kolejna propozycja do radiowych playlist!
Gitarzysta Wille Edwards i Erja Lytinen wspierają Matthewsa w bluesrockowej piosence „Losing My Way”. Ma potencjał, ale wydaje się jednak, że najbardziej błyszczą w niej sola gitarowe.
Anegdoty towarzyszą świetnie brzmiącemu blues rockowi „Mr Brown’s Blues” – od dedykacji Peterowi Brownowi po opowieść, że występującego z Johnem Mayallem Matthewsa niektórzy dziennikarze wzięli za Erika Steckela. Co zrobił Matthews? Zaprosił Erika do zagrania w tej poświęconej gigantom blues rocka piosence.
Płytę nr 2 wieńczy absolutnie epicka wersja przeboju The Animals „Don’t Let Me Be Misunderstood”. Zaskakująca, bo często-gęsto odzywa się w niej niemal klezmersko brzmiący klarnet. I jest legendarny Arthur Brown, który oczywiście ma tu za zadanie oddać emocje w klimacie, który pamiętamy z „Fire”. No i jest epickie solo lidera. Całość trwa… 13 minut i 39 sekund!
Krissy Matthews & Friends dla tego gitarzysty i wokalisty to wspaniała pamiątka rozlicznych muzycznych spotkań i wzruszeń. Fani blues rocka mogą dać się porwać w zadziwiającą momentami podróż w świat muzyki, która się nie starzeje. Wystarczy mieć tylko otwarty umysł.